Bekijk de foto's

De sociale dialoog vormt de speerpunt van de vakbondsactie. Om te onderhandelen hebben de werknemers nood aan vrije, sterke, representatieve, democratische en onafhankelijke organisaties. Het syndicaal pluralisme helpt de syndicale democratie garanderen. In veel Afrikaanse landen heeft dit principe het mogelijk gemaakt de werknemers te bevrijden van het juk van de eenheidsvakbond verbonden met de aan de macht zijnde eenheidspartij. Dit principe mag echter niet dienen om een buitensporige fragmentering van de vakbeweging te rechtvaardigen. Vandaag stellen we in verschillende Afrikaanse, voornamelijk Franstalige,  landen immers een wildgroei van vakbonden vast. Andere remmen op de organisatie van de werknemers en de vakbondsactie zijn onder meer de informele economie, de schending van de syndicale rechten en vrijheden, alsook de toename, het complexer worden en de verergering van de conflicten op het continent. De gevolgen zijn nefast voor de vakbeweging die er verzwakt uitkomt. Dit alles bedreigt de doeltreffendheid, de representativiteit, de geloofwaardigheid, de legitimiteit en het vermogen van de vakbonden om een voor de onderhandelingen gunstige krachtverhouding af te dwingen. De vakbonden zijn dan niet meer in staat het sociale en economische beleid te beïnvloeden om de problemen van de werknemers beter aan te pakken en er het hoofd aan te bieden. Deze situatie komt de tegenstanders van het welzijn van de werknemers en werkneemsters ten goede.

 

De syndicale eenheid (eenheid van actie en structuur) tegenover die situatie is de meest dringende prioriteit geworden. De eenmaking van de vakbeweging op internationaal en regionaal niveau met de oprichting van het Internationaal Vakverbond (IVV) en CSI-Afrique was een essentiële stap in die richting.

Onze prioriteiten

Om deze uitdaging aan te gaan ondersteunen het ABVV, het ISVI en CSI-Afrique een strategie van versterking van het netwerksyndicalisme op Afrikaans en internationaal niveau opdat de Afrikaanse vakbonden beter in staat zouden zijn de rechten van de werknemers en werkneemsters op de verschillende machtsniveaus te verdedigen. Vertrekkend van de syndicale hypothese dat met elk machtsniveau een syndicale tegenmacht moet overeenstemmen, moet de versterking van netwerken in Afrika begrepen worden als de wil om deze tegenmacht te versterken overal waar politieke en economische beslissingen genomen worden op het niveau van het continent en in de sub regio’s. Afrika probeert zijn subregionale en continentale integratie op te bouwen en te versterken. De beslissingsmacht van de subregionale structuren heeft een weerslag op alle werknemers van het continent. Daarom moet de vakbeweging zich ook organiseren op deze verschillende niveaus.

Netwerksyndicalisme onder onze Afrikaanse vakbondspartners bevorderen kan:

  • de eenheid van de Afrikaanse vakbondsactie versterken
  • de opbouw van sterke syndicale tegenmachten op nationaal, subregionaal, continentaal en internationaal niveau versterken om de democratische samenleving – die de syndicale en mensenrechten respecteert – te bevorderen en te verdedigen.

Onze partners uit Benin, Ivoorkust, Kenia, de Democratische Republiek Congo en Rwanda zijn bij deze actie betrokken.

Onze partners

Onze volgende partners zijn betrokken bij deze actie :